“Jezus
zond boden voor zich uit, maar toen die in een Samaritaans dorp kwamen om zijn
verblijf te regelen, wilde men hem niet ontvangen, omdat zijn reisdoel
Jeruzalem was.
Toen
de leerlingen Jakobus en Johannes dat hoorden, zeiden ze: ‘Heer, zullen we
zeggen dat er vuur uit de hemel moet neerdalen om hen te vernietigen?’
Maar
hij keerde zich om en wees hen terecht.”
(Lukas
9,52-55)
Ik krijg een
verschrikkelijk déjà-vu gevoel bij deze tekst. (Gisteren voorgelezen in de
zondagsliturgie). Het Midden Oosten-conflict begon niet in 1947, toen de
Verenigde Naties beslisten dat de Palestijnen grondgebied moesten afstaan om op
de vrijgekomen plek de nieuwe staat Israël te kunnen oprichten. Neen, het was
er al 2000 jaar geleden, en wellicht nog eerder.
De Joden
minachtten de Samaritanen. Zij achtten zichzelf beter - Übermenschen
avant-la-lettre. Van de weeromstuit wilden de Samaritanen van de Joden niet
weten. Komt daar ene Jezus in hun gebied, en vraagt of hij er onderdak voor de
nacht mag krijgen. No way, zeggen de Samaritanen, want jij wil naar Jeruzalem
reizen en dus ben jij onze vriend niet! Dus heb je twee partijen tegenover
elkaar. En wie is er ooit begonnen?
Aan die vraag
verliezen Jakobus en Johannes geen tijd. “Wij hier niet mogen logeren? Vuur uit
de hemel kan je krijgen!”, zo redeneren zij. Niet zo Jezus. Hij wijst de twee
broers terecht. Nog is hij met hen niet klaar, want een tijd later, nog op de
weg naar Jeruzalem, zijn zij het die Jezus op kousenvoeten komen vragen om hun
de beste plaatsen te geven ‘als hij in zijn heerlijkheid gekomen is’ (Marcus
10,35-37). De beste plaatsen, dat is: links en rechts van hem; als twee vice‑premiers.
“Je weet niet wat je vraagt”, is Jezus’ reactie.
Hoe reageert
Jezus dan op de afwijzing door de Samaritaanse bewoners? “Toen gingen ze naar
een ander dorp”, vervolgt de tekst laconiek. En daarna de gedenkwaardige
woorden: “De vossen hebben hun holen en de vogels hun nesten, maar de
mensenzoon heeft geen steen om zijn hoofd op neer te leggen”. Toppunt van
loslaten!
Hoe Jezus
over de Samaritanen, die lastige mensen, denkt, maakt hij duidelijk in zijn
verhaal over de reiziger die, op weg van Jeruzalem naar Jericho, in handen viel
van struikrovers. Ik nodig je uit om het vervolg te lezen in Lukas 10,30-35.
Etienne
Eertmans
27 juni 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten