Sam en Witteke spelen schaak

Zondagmiddag 16 oktober, ergens in Lier...

W.: Lekker, hé?

S.: Ja, die nootjes smaken me heerlijk! En zo’n glaasje fruitwijn erbij, dat maakt het helemaal af.

W.: Ik bedoelde niet de nootjes, dikbuik. Ik bedoelde, lekker schaak spelen.

S.: Eh… oh ja. Natuurlijk.

P.: Hij heeft meer aandacht voor het eten dan voor het spel.

W.: Altijd toch? Maar mij niet gelaten, hoor. Des te sneller win ik het spel.

S.: Ho maar, zo snel krijg je mij d’er niet onder, rakker!

W.: Zo, bedenk dan maar gauw iets! Je paard is in gevaar!

S.: Wacht effie, eerst het boek raadplegen.

W.: Nee, niet doen Sam! Wij gingen juist oefenen! Dus eerst zelf proberen, en dan pas kijken naar de oplossing!

S.: Maar dit is zo’n moeilijke! Ik weet helemaal niet hoe ik verder moet! Pagadderke, kijk jij eens vlug in het boek, wil je? Stelling 143.

P.: Niks van! Witteke heeft gelijk: je moet het eerst zelf proberen.

S.: Ik hoor het al, aan jou hoef ik ook niets te vragen. Ik voel me helemaal aan mezelf overgeleverd!

W.: Komaan zeg! Dit is niet het wereldkampioenschap schaken! Zet gewoon iets, maak het niet zo ingewikkeld, oké?

S.: Zo, bijvoorbeeld?

W.: Ja, hebbes! Je staat mat!

S.: Kak!! Ik wist dat het zo zou aflopen!

P.: Kop op, Sam. De verliezer krijgt altijd een dubbele portie nootjes.

S.: Pagadderke, ventje, jij bent m’n vriend! My best friend forever! – Overigens, wat is dat voor boekje dat je daar bij je hebt staan? Met die coole beer op de cover?

P.: Dat? Dat is een dierenverhaal van Michel Sardou.

S.: Lees voor! Lees voor!

P.: “… c’est à partir de ce jour que mon père et moi avons eu de longues discussions. A l’heure où j’écris, ça fait trente ans…”

S.: Stop, stop! Ik begrijp er geen ene moer van!

P.: Dat komt omdat je geen Frans kent.

S.: Maar hoe zou ikke Frans kennen? Ik ben maar tot mijn tien jaar naar school geweest!

P.: Je kan er nog altijd aan beginnen. Je bent er nog niet te oud voor!

S.: Ben je mal? Ik heb daar geen kop voor. Ik heb alleen verstand van eten en drinken en toffe muziek.

W.: Vrienden, ik heb een idee! Laten we een plaatje van Stromae opzetten! Dat is Frans én lekkere dansmuziek inéén!

S. en P.: Tof! Doen we!!

… “Formidables… Nous étions formidables…!”